Władysław II Jagiełło – wielki książę litewski i król Polski, założyciel dynastii Jagiellonów. Był synem księcia Olgierda z dynastii Giedyminowiczów. Dokładna data jego narodzin nie jest znana. Tradycyjnie przyjmowano, że przyszedł na świat około 1352 roku. Dzisiaj dominuje pogląd, że był jednak o dekadę młodszy – urodził się około 1362 roku i przejął stolec wielkoksiążęcy jako w przybliżeniu piętnastoletni chłopak.

W 1386 roku poślubił królową Polski, Jadwigę Andegaweńską. Na mocy ustaleń zawartych z polskimi panami zgodził się przyjąć chrzest, rozpocząć oficjalną chrystianizację Litwy oraz złączyć państwo litewskie z polskim, w zamian otrzymując koronę. Dokładny charakter zawartej wówczas unii do dzisiaj rodzi zażarte spory między historykami z obu krajów.

Jagiełło przyjął chrześcijańskie imię Władysław i został wyniesiony na tron 4 marca 1386 roku. Po śmierci Jadwigi w roku 1399 żenił się jeszcze trzykrotnie – kolejno z Anną Cylejską, Elżbietą Granowską i Zofią Holszańską – cały czas nie mogąc się doczekać narodzin syna. Jego pierwszy męski potomek, Władysław, przyszedł na świat gdy Jagiełło miał już ponad sześćdziesiąt lat.

Do jego największych zasług zalicza się zwycięską wojnę z Krzyżakami, wraz z decydującą bitwą pod Grunwaldem, która zburzyła mit niepokonanych rycerzy zakonnych. Zmarł po tym jak zaziębił się słuchając śpiewu słowików.